"Wij" worden natuurlijk geacht "het te hebben geweten", als straks besloten wordt in Afghanistan te blijven. Eerst heeft de regering verklaard dat alle opties open zijn gebleven. Vervolgens heeft minister Bos duidelijk gemaakt dat er internationaal nadruk wordt gelegd op de mogelijkheid van vertrek om de bondgenoten ertoe te verleiden toezeggingen tot deelname te doen (niet omdat Nederland vertrek serieus overweegt). Partijgenoot Koenders verlegt de aandacht van ontwikkelingssamenwerking naar conflictgebieden, zoals Afghanistan, waarmee hij in de pas loopt met de VS die ontwikkelingssamenwerking steeds meer gaan beschouwen als onderdeel van militaire strategie. Dan wordt erop geattendeerd dat vertrek van Nederland aan politieke vriend De Hoop Schepper een "persoonlijke" afgang zal kosten. Tjonge jonge, die arme Jaap. Vervolgens komen een aantal toezeggingen los, niet van aflossing van Nederland, nee, van steun aan de Nederlandse aanwezigheid in Afghanistan. Die landen kun je natuurlijk na zoveel druk niet in de kou laten staan en het laten afweten. Wordt er rekening mee gehouden dat die steun wel eens onvoldoende zal blijken te zijn? (En wat die "toezeggingen" betreft: waren die er ook niet bij Srebreniza?) Het laatste nieuws is dat Nederland de ontwikkelingswerkzaamheden op een lager pitje zet en is overgegaan tot het offensief tegen "de Taliban".
Verlenging van de aanwezigheid van Nederland in Afghanistan wordt zo langzamerhand "onvermijdelijk" (gemaakt). En de Nederlanders worden klaar gestoomd voor de beslissing over blijven of vertrekken. Kan iemand zich nog voorstellen dat Nederland aanstonds de handen vrij heeft om te beslissen toch maar te vertrekken?
