In 1954 begon ik pensioenpremie te betalen. Niet dat ik toen al bedacht was op maatregelen voor de oude dag, mijn werkgever verplichtte mij er gewoon toe en hield de premie in op mijn piepkleine salaris. Het zal iets van vijftig gulden per maand netto zijn geweest. Sindsdien heb ik vrijwel ononderbroken premie betaald tot 2000, toen ik gepensioneerd werd. In het begin, twintig jaar oud, competent en ambitieus, vond ik het inhouden belachelijk. Alsof zo'n instantie kon uitmaken wat ik nodig zou hebben op en na mijn vijfenzestigste, dat kon ikzelf wel bedenken. En ik voelde mij heus wel in staat om zover vooruit te komen dat ik geen pensioen nodig zou hebben. Met de jaren veranderde dit en begon ik steeds meer doordrongen te raken van de zegening van de Nederlandse pensioenregelingen. Ik hield goed bij waar het betalen van premie op uit zou lopen en zag dat het goed was zoals God zag dat zijn schepping goed was. (Of hij dat nog steeds vindt betwijfel ik, maar daar gaat het hier niet over.)
Nu schrijf ik hier regelmatig blogs over uiteenlopende onderwerpen en thema's. Soms over filosofie, soms over geschiedenis, soms over recht, soms over literatuur, soms over Ton Lenssen. Zij staan allemaal onder het kopje "boekbespreking", welk kopje ik indertijd, 8 jaar geleden, heb gekozen omdat ik een boekenwijze ben. Alle wijsheid van mij komt uit een of meer boeken. Bij de meeste mensen komt de wijsheid uit de duim of uit de nek, bij mij uit boeken. Wat dat betreft ben ik mijn oorspronkelijke gewoonte trouw gebleven: alle wijsheid stond in de bijbel, echt wel een boek. Later ben ik meer boeken gaan lezen en - wonder boven wonder! - als je goed las vond je overal wijsheid. (Als je niet goed keek vond je natuurlijk allemaal onzin.) Ik bedoel hiermee te zeggen dat al schrijf ik geen boekbespreking zoals je op school geleerd hebt dat te doen, het gaat allemaal over boekenwijsheid, ik laat alleen de verwijzingen grotendeels weg.
Dat laatste maakt het moeilijk. Ik hoop stilletjes voor de En Es Ee (het is toch niet En Es Bee?), maar ook zogenaamde providers hebben er blijkbaar moeite mee. Een poos geleden vroeg Google mij vriendelijk of ik advertenties wilde toestaan op mijn blog, onderwerpgerelateerde advertenties. Je zou zeggen dat ze een groot aantal boeken zouden kunnen aanbevelen (als adverteren dat is), maar nee hoor, nog niet één. Het enige wat ze kunnen verzinnen als onderwerpgerelateerd is het godvergeten pensioen. Of ik tevreden ben over mijn pensioen? Wat gaat die lui dat aan? En wie interesseert het? En alsof ik niet al die jaren gestreefd heb naar een pensioen waar ik tevreden over zou zijn!
Ik geef toe dat Google ook wel eens afwisselt, bv. met "straks zorgeloos met pensioen", maar dan weer: "straks"? Ik ben allang straks. Bovendien kun je pas zorgeloos zijn - volgens deze knapen - als je een vermogen hebt van meer dan 300.000,- euri. Weliswaar ben ik een rijke oudere zoals ik hier schreef, maar dat gaat over boeken, nondedjuu.
Moet je eens opletten wat hieronder voor advertentie komt te staan.
