Soldaten zelf

In een uitzending op "Het gesprek" waar ik toevallig in zepte, hoorde ik Dick Berlijn, voormalig commandant der strijdkrachten, stellen dat men bij het uitstippelen van strategische doeleinden geen rekening moet houden met de ellende van de soldaten die worden ingezet. Het waren niet precies zijn woorden, maar het was de strekking van wat hij zei. Inmiddels lees je, hier en hier, hoe het de Amerikaanse soldaten die uitgestuurd zijn geweest, vergaat. Het schijnt zelfs zo erg te zijn dat het uitzenden van soldaten zijn grens heeft bereikt. Nu al worden bij gebrek aan anderen soldaten uitgezonden wier psychische toestand dit niet toelaat. Was het niet nog een jaar geleden de boodschap van onze Van Middelkoop dat de rek er bij het leger uit is en dat het een nieuwe missie niet aankan? En zei Berlijn het bovenstaande omdat hij dat genegeerd wil zien? Misschien begrijpt hij ook niet al te best dat soldaten mensen zijn en geen machines die men eindeloos op topsnelheid kan laten lopen. Ook "strategisch" gesproken telt de soldaat mee.
En maar drammen over nieuwe heldendaden. Of gaat het om plaatsen aan de conferentietafel en hoge posten voor de Haagse club?