Posts tonen met het label Afghanistan. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Afghanistan. Alle posts tonen

zondag 18 maart 2012

Afghanistan, Irak en Petraeus

Terwijl in de publieke opinie steeds duidelijker wordt dat het Amerikaanse beleid inzake Irak en Afghanistan heeft gefaald en de Amerikanen zo snel mogelijk daar weg moeten gaat het Nederlandse buitenlandbeleid de man een van de hoogste onderscheidingen geven voor zijn prestaties daar. 't Lijkt verdacht veel op de bonussen die managers van banken, ondernemingen en corporaties krijgen als zij na falend beleid vertrekken. Droom - of manipuleer - maar verder, Den Haag.

dinsdag 11 januari 2011

Afghanistan of Haïti?

Eerst waren het er 350, nu al zo'n 550 en niemand heeft ook maar enige garantie dat het er niet nog meer worden. En of zij enig succes zullen hebben. Er moeten goed opgeleide politie-agenten zijn op het moment dat de oorlog voorbij is, schrijft een deskundige in NRC-Handelsblad. Wanneer is dat? Tegen die tijd zijn de goed opgeleide agenten al met pensioen.
Maar vooral, waarvandaan die fixatie op Afghanistan? Een paar jaar geleden wisten wij niet eens waar het ligt. Dankzij de niet aflatende propaganda van de Verenigde Staten en de NAVO weten wij het nu. Wij weten ook wat het probleem is: politieke onwil. En een land als de Verenigde Staten die met - letterlijk - alle geweld die mensen daar iets willen opdringen waar zij helemaal niet voor voelen en wat zij niet aankunnen. En "wij", Nederland, bouwen hier en daar iets, een moskee of een brug of een stuk weg, en doen daar "goed werk". En wat nog veel mooier is, wij zijn er erg geliefd. Dat overkomt ons inderdaad maar zelden.
En wij zijn niet alleen dáár geliefd, maar ook nog eens in Washington en bij de NAVO. Dat is ook van groot belang want daar ligt de toekomst van onze politici, daar liggen de mooie internationale banen, daar is het circuit waar je je regelmatig moet laten zien en waar je aan moet bijdragen. Niet "wij", maar onze politici. Want waar moeten zij, ocharme, naar toe als zij hier de top hebben bereikt, op een leeftijd dat zij - voor hun eigen gevoel - nog niet zijn uitgeteld? Iedereen weet toch dat dit land veel te klein is voor mensen met de allure die wij dagelijks aanschouwen. Enige andere reden voor de fixatie op Afghanistan kan ik niet bedenken.
En dan, een Amerikaanse soldaat in Afghanistan kost per jaar een miljoen dollar. Wat kosten onze soldaten? Tel maar uit, 550 maal een miljoen, per jaar. Dat is een half miljard, beste collega belastingbetalers, beste producenten van cultuur, beste zorgverleners, enz.
Alsof er geen problemen in de wereld zijn waar "wij" ons veel verdienstelijker zouden kunnen maken. Neem eens Haïti. Een jaar geleden een ramp, vandaag nog geen begin gemaakt met de reconstructie. De mensen huizen nog in tenten in plaats van fatsoenlijke noodvoorzieningen, allerwegen heerst de cholera, moord en verkrachting zijn aan de orde van de dag. Zo'n aardbeving is geen politieke onwil. Als wij een overdaad aan zulke goeie politietrainers hebben, dan kunnen ze daar terecht, lijkt mij. (Wij hebben natuurlijk helemaal geen overdaad en ware dat wel zo, dan zouden zij ingezet kunnen worden voor de training van onze eigen agenten, die ook niet zo fameus functioneren. Misschien dat die overdadige trainers iets zouden kunnen doen aan de papierwinkel die onze politie, naar eigen zeggen, belet om het goed te doen.) En wat Haïti betreft, ik lees dat de reconstructie niet van de grond komt door de corruptie. Klinkt dat niet bekend? Is dat niet precies wat de reconstructie van Afghanistan, die overigens meer een constructie is, in de weg staat? Als de VS eens meer naar hun eigen achtertuin keken zouden zij zich geroepen kunnen voelen om in Haïti de orde te herstellen. Of in Mexico of Bolivia. Daar kan men hun belang nog wel begrijpen.

dinsdag 23 februari 2010

Bos of Balkenende

Weegt de missie in Afghanistan zwaarder dan de binnenlandse problemen van Nederland? Natuurlijk niet. Als we doorgaan zoals het gaat zijn wij binnenkort tot geen enkele missie meer in staat, buiten- of binnenlandse. Dat beseft het grootste deel van de bevolking en van haar parlement. Gesteld voor de keuze heeft het CDA gekozen voor de missie in Afghanistan en niet voor het Nederlandse binnenlandse belang. Niet de PvdA is de kwaaie pier, maar het CDA.
Het is ook niet nodig alle details van het wie wat gezegd heeft, wanneer, hoe laat te kennen: Uruzgan/Afghanistan is, gelet op onze eigen situatie, geen kabinetscrisis waard. (Wie trouwens goed luisterde moest tot de conclusie komen dat het CDA maandenlang gedramd heeft, veronderstellende dat men Bos wel over de streep kon chanteren.)
Het CDA heeft zelfs nagelaten om de zogenaamde "nieuwe situatie" in de VS aan de kamer duidelijk te maken en haar op grond van die uiteenzetting te vragen om haar oordeel te herzien. Dat die "nieuwe situatie" grond is voor een herziening is zodoende alleen de - niet met het parlement gedeelde - visie van het CDA. Misschien zou het vruchtbaar zijn als men in Den Haag eens wat meer Amerikaanse kranten, websites en blogs leest over die "nieuwe situatie". De scepsis druipt er daar vanaf. Regeren is praktisch onmogelijk geworden. De boel is, zoals Tom Engelhardt citeerde: "broken". En in Afghanistan zelf zijn de Amerikanen overgegaan op de sorry-diplomatie, die natuurlijk niets uithaalt. (Het toppunt is het aanbieden van excuses eerst aan Karzai en een dag later aan het Afghaanse volk. Wat voor antwoord heeft McChrystal op die laatste aanbieding gekregen... van het Afghaanse volk?)

maandag 7 december 2009

Weer Nederlanders naar Afghanistan?

Wij, het Nederlandse publiek, worden natuurlijk al maanden klaargestoomd voor een besluit om weer een nieuwe missie naar Afghanistan te verzinnen. De NOS, soms met loopjongen Peter ter Velde, bericht minstens eens per week dingen van de Nederlanders daar die ze in Hilversum nieuws noemen en op een manier die ze objectief noemen. En van tijd tot tijd zit er wel ergens bij Pauw & Witteman of zo een militair of ex-militair uit te leggen wat "wij" daar doen. Leuke dingen, kom er ook bij, maak er je carrière van. Niet dat "wij" er grote vorderingen maken, "wij" zijn te realistisch om dat te zeggen, nee, het gaat "stap voor stap". D.w.z. hier een bruggetje, daar een school, daar nog een, verderop een nieuwe minaret enz. Niks structureels dus. En zo wordt het dus ook niks. Dat zijn dingen die bij voorbeeld geen rechterlijke macht tot stand brengen, geen wetgeving, geen openbaar bestuur, geen waterleidingen, geen fatsoenlijk openbaar vervoer, geen energievoorziening, geen sociale voorzieningen en zo voorts.
Inmiddels gelukkig al een tijdje geleden werden wij wekelijks door de NOS vergast op het aantal Taliban dat er weer gedood was, altijd in de tientallen. Niet dat de taak van de Nederlandse troepenmacht inmiddels anders is geformuleerd: een van de taken is het "doden van taliban". Zelfs van die stappen kregen wij vrijwel niets te horen. En nog minder van wat er niet lukte wat veel meer en veel belangrijker was/is. (He, hoor ik de min-pres zeggen, waarom altijd het negatieve, kijk eens wat meer naar het positieve, naar de dingen die wél goed gaan. Ik begrijp dat tegenwoordig zelfs het parlement dat moet doen.)
Sinds Obama zijn steun aan het plan van McChrystal heeft betuigd, - want meer heeft hij met al zijn beraad en "bijna professoraal" gedrag niet gedaan, maar waar hij drie maanden voor nodig had, - is "de situatie veranderd". Volgens Maxime V. Je vraagt je af wat er veranderd is. Obama volgt nu de lijn van Bush, dat is het dus niet. McChrystal heeft van Vietnam geleerd hoe het moet en gaat het nu maken. Een gok. Er zijn heel andere berichten over zijn kansen van slagen.
En wat wil hij eigenlijk? Wat is zijn plan? Hij wil een staat met een leger van 400.000 man. That's it. Wil hij een rechterlijke macht? Wil hij waterleidingen? Wil hij ziekenhuizen? Wil hij nog wat van die gewone dingen? Wil hij de armoede in het land bestrijden? Niet zijn taak volgens de "hunter-killer". Natuurlijk is zo'n staat wat de VS overal graag zien. Al decennia steunen zij over de hele wereld een groot aantal totalitaire en autoritaire staten, van bananen- tot oliestaten.
Moeten "wij" dat steunen? Moeten "wij" daar solidair mee zijn? Hou toch op.

En kijk eens naar de verhoudingen.

Trouw van 6 december 2009:
“Turkije, het enige moslimland binnen de NAVO, nam vorige maand het bevel over in Kabul en verdubbelde het aantal militairen tot 1750. Erdogan verklaarde dat de Turken bereid zijn om het Afghaanse leger te trainen en om te participeren in opbouwprojecten, maar voelt niets voor een uitbreiding van de troepenmacht.” Tot een maand geleden had dit land er dus maar de helft van Nederland. Turkije heeft 76.000.000 inwoners.

Engeland, dat er 9000 in Afghanistan heeft, stuurt er 500 extra naartoe. Engeland is, qua aantal inwoners (61.000.000), vier keer zo groot als Nederland. En het heeft een verleden in de regio en een "special relationship" met de VS.

Frankrijk en Duitsland sturen geen troepen.

Polen heeft er 2000 en stuurt er nog eens 600 heen. Het heeft 38.000.000 inwoners, dus meer dan twee keer zoveel als Nederland.

Tsjechië had er 500 en heeft ze allemaal teruggeroepen.

Italië, dat er 2500 heeft, overweegt er 1000 meer te sturen. Het heeft 58.000.000 inwoners en een flink rechts regime.

Spanje overweegt een verdubbeling van zijn troepen. Het zijn er nu 120. Spanje heeft 40.000.000 inwoners.

Nederland heeft 16.000.000 inwoners en 1800 man in Afghanistan.

De aanwezigheid van de Amerikanen daar wordt de laatste tijd verdedigd met een beroep op "the American interest". Dat is niet alleen niet het Nederlandse, maar zelfs niet het Europese belang. "Ons" kabinet wil dat "wij" dat Amerikaanse belang steunen. Ze zijn daar gek in Den Haag. (Onze min-pres heeft de mond vol van de VOC. Die liep niet in de pas van de toenmalige hegemoon Spanje, maar kaapte dat land haar matten af. Piet-Hein is Pieter-Jan geworden en "wij" zien wat dat betekent.)

Denk niet dat het allemaal nog beslist moet worden. In de uitzending van "Het gesprek" van gisteren maakte staats-secretaris Timmermans (PvdA) duidelijk hoe de PvdA-fractie straks in het parlementaire debat - weer - gaat draaien en hoe zij het dan genomen kabinetsbesluit om een nieuwe missie te beginnen zal steunen: de Kamer heeft alleen maar besloten dat de missie in Uruzgan wordt beëindigd, niet in heel Afghanistan. (De gewone mensen, begreep ik van Timmermans van de Partij van de Arbeiders, begrijpen niet dat Uruzgan niet hetzelfde als Afghanistan is. Tiens.) En er zijn immers nog genoeg provincies in Afghanistan waar wij ons werk kunnen voortzetten. Nee, wij kunnen daar niet weg, niet dat wij een plan hebben, maar wij moeten erbij horen, bij de NAVO, bij de club van de lakeien van Washington.
Curieus, dat "wij" al onder Bush op de voorpagina's telkens trots de plaatjes lieten zien van door die man ontvangen Nederlanders en "wij" nu een andere situatie hebben. Welke dan?

dinsdag 13 oktober 2009

Politiek en lezen

P.-J. Balkenende deed het onlangs nog voorkomen alsof hij "Karakter" van Bordewijk had gelezen. Misschien was het waar, misschien had hij alleen maar de film van Van Diem gezien. Wat dan ook, hij beriep zich op lezen. Jammer genoeg stelde hij dát niet als voorbeeld, maar wat hij dacht dat volgens Bordewijk karakter is. Ik dacht toen nog weer eens een keer: politici lezen te weinig, anders, natuurlijk, dan kamerstukken en de krant.
Eergisteren kreeg ik Tom Engelhardt's blog, waarop ik ben geabonneerd, toegestuurd. Het was weer heel interessant. Het Witte Huis, schrijft hij, leest op het ogenblik twee boeken, allebei over de geschiedenis van de Vietnam-oorlog. Dat lezen doet men daar om te voorkomen dat de VS in Afghanistan in dezelfde fatale fouten vervalt als in Vietnam. Engelhardt adviseerde het Witte Huis nog een aantal boeken over diezelfde oorlog. Ik vroeg mij skeptisch - als ik ben - af of dit soort adviezen iets opleveren, want men heeft daar toch de rapporten van minstens 16 veiligheidsdiensten en waarom zou men dan de boeken van een paar journalisten of hoogleraren geschiedenis gaan lezen? Waarschijnlijk was ik hierbij de dupe van het idee dat men zo iets in Nederland nou nooit eens hoort, behalve zulke halfgare onzin als die over "Karakter."(Is er al een geschiedenis over "onze" deelname aan de militaire operaties op de Balkan geschreven en hanteert men die bij de besluitvorming over deelname aan Afghanistan? Zal de commissie Davids ons melden welke mooie boeken men gelezen heeft bij de deliberaties over deelname aan de oorlog in Irak?)
Dat ik een volkomen verkeerd idee heb van het lezen van politici bleek mij vandaag bij lezing van The Opinionator, een uitgave van The New York Times, behelzende "A gathering of opinion from around the Web". In de editie van gisteren, 12 oktober, wordt een "The Vietnam War Guide to Afghanistan" gepresenteerd. Men vermeldt dat er een veldslag plaatsvindt over leeslijsten. Tom Engelhardt had dat waarschijnlijk al gelezen in The Wallstreet Journal. Het gaat in eerste instanties om twee titels die van elkaar verschillende lessen uit de oorlog in Vietnam trekken. "Het eerste boek beschrijft een Witte Huis dat in 1965 door een krijgsmacht die het conflict te eng zag om de problemen in het verschiet te zien, een escalerende oorlog in gedrild wordt. President Barack Obama had, volgens woordvoerders van het Witte Huis het boek onlangs uit en vice-president Joe Biden was het aan het lezen. Het tweede beschrijft een andere regering, in 1972, toen een krijgsmacht van de VS die tenslotte had uitgevonden hoe de opstand te lijf moest worden gegaan, werd verworpen door politieke leiders die buigen voor populaire opinies en de strijd staken." Bij die twee is het niet gebleven, want allerlei mensen hebben andere leeslijsten opgesteld, "multiple lists", vermeldt het artikel in The Wallstreet Journal. Het is mij niet bekend of de president zich in zijn leeskamer heeft opgesloten met een stapel lectuur, maar je staat toch paf. (In het overzicht dat The Opinionator geeft wordt Tom Engelhardt's blog en zijn leeslijst ook aangehaald. Die man telt dus echt mee.)
Een van de drijfveren achter het optreden van de Amerikanen in het Midden Oosten is het Vietnam-syndroom. Men kan maar niet over het verlies van die oorlog heenkomen en vreest een herhaling. Dat is een motief dat wij hier niet hebben. Ons probleem is "Srebrenica". En uiteraard "Karakter". Maar misschien vooral de NAVO-club.

zaterdag 19 januari 2008

Nederland in Afghanistan 6

Deze tekst kan ik niet ongeciteerd laten. Ik vond hem hier.

"...Daan Everts, outgoing civilian representative of the NATO secretary general in Kabul, admitted to al-Jazeera in a recent interview. "You have a little 'German Afghanistan' in the north, an 'Italian Afghanistan' in the west, 'Dutch Afghanistan' in Uruzgan and a 'Canadian Afghanistan' in Kandahar and so on. Geographically we [NATO] have been fractured, but also sectorally with equal ineffectiveness - like giving the justice sector totally to the Italians, counter-narcotics to the British, the police to Germans, anti-terrorism to the Americans." Everts was unusually frank for a high-ranking NATO official. He said Afghan reconstruction has been a "bonanza for consultants, serious consultants, half-baked consultants, marginal consultants and mailbox consultants"; there has been an outflow of resources from Afghanistan of up to 40% of aid given to the country. "So there is this aid industry that descends on a poor nation and runs away with part of the loot." He called for a government in Kabul that is "more serious about problems" such as corruption, drug-trafficking and law-enforcement."

Kortom, niks loos bij de NAVO, alles in orde. Die Gates moet zijn mond houden.

donderdag 17 januari 2008

Nederland in Afghanistan 5

Gates heeft Nederland beledigd, maar zich verontschuldigd. Daarmee is de kous voor de regering af, zoals te verwachten. Die zal daar gaan toegeven dat haar Afghanistan-project één bonk amateurisme is. (Zij hebben immers een Duitse GmbH ingehuurd die gespecialiseerd is. Dus dat zit wel goed. Ook "wij" dragen ons steentje bij aan de "bonanza for consultants, serious consultants, half-baked consultants, marginal consultants and mailbox consultants" waarover hier.)
Nu was Gates niet de enige die zei dat de NATO-partners incompetent en incapabel zijn. Ik heb al in mijn blog van 7 juli 2007 gewezen op artikelen in "The New Yorker" en "The New York Times" waarin ironisch werd gedaan over de Nederlandse "tactiek van het hazenpad" (mijn betiteling). O. a in "The Washington Post" van 15 januari 2008 wordt - in twee artikelen (hier en hier) - uitvoerig ingegaan op de meningsverschillen binnen de NAVO, die volgens De Hoop Scheffer niet bestaan.
Niet alleen de Nederlanders doen het verkeerd, de Engelsen, met hun specifieke tactiek waarbij aan de dorpelingen wapens worden uitgedeeld ("arabikai" of "arbakai"), eveneens. (Zie "The Independent" van 14 januari 2008.) Met de Duitsers zijn de VS niet tevreden, met de Fransen evenmin.
Pikant is hierbij dat die Gates nog in oktober jl. tegen zijn eigen troepen zei dat zij er niets van terecht brachten. Zie mijn blog van 11 oktober 2007, waarin ik signaleerde: "Gates kapittelt ... het leger (van de VS - T.L.) en beticht het ervan dat het zich nog steeds richt op conventionele oorlogen in plaats van op de onconventionele, zoals die in Irak en Afghanistan worden gevochten. Die zullen de komende tijd de voornaamste soort slagveld opleveren." Nu wordt van de Amerikanen gezegd dat zij de enigen zijn die ervaring hebben, de laatste 6 à 7 jaar opgedaan (sic!), met "counterinsurgency". In Bagram en Guantanamo?
Diezelfde Gates heeft pas in november jl. het ei van Columbus - al meer dan 5 eeuwen oud dus - gevonden: diplomatie. Hij was er wel achter gekomen dat soldaten alleen dit soort klussen niet aankunnen, maar dat er ook diplomatie nodig is. Daar hebben die soldaten in de afgelopen twee maanden dus ook al heel veel ervaring mee opgedaan.
Hier, in Nederland, is men er blijkbaar nog niet eens achter dat soldaten niet kunnen "dievelloppen". (Nu, trouwens, die Duitse GmbH is ingehuurd, is de taak van de Nederlandse soldaten veel duidelijker geworden: vechten en alleen maar vechten, want voor het ontwikkelingswerk worden die Duitsers betaald.)
Alles kits dus, wij kunnen ons gerust omdraaien en verder slapen, de eensgezinde NAVO waakt over ons.

vrijdag 21 december 2007

Nederland in Afghanistan 4

De Nederlandse troepen blijven tot 2010 in Afghanistan, hebben regering en parlement afgelopen zaterdag beslist. Ik had die dag zoveel andere dingen aan mijn hoofd dat ik geen tijd had voor deze blog. Wel las ik in The New York Times dat de Verenigde Staten en de NAVO steeds grotere zorgen krijgen over de toestand in Afghanistan. Ik noteerde al eerder de bekende problemen daar en nu komen er onderzoeken naar. Aan de NAVO is gevraagd haar bijdrage uit te breiden en daarover zal in het voorjaar door die club worden beslist. Het gaat in het bijzonder over de vraag naar de te volgen gedragslijn na 2008.
Precies op het moment dat de opperste bazen zorgelijk beginnen te kijken, ja, sommigen van hen, o.a. Julianne Smith, director of the Europe Program at the Center for Strategic and International Studies, spreken van een dreigende mislukking
--“The mission in Afghanistan has been suffering from neglect on all sides," she said," aldus The New York Times, terwijl "The Democratic chairman of the House Armed Services Committee, Representative Ike Skelton of Missouri, was more direct in assessing possible failure in Afghanistan. “I have a real concern that given our preoccupation in Iraq, we’ve not devoted sufficient troops and funding to Afghanistan to ensure success in that mission,” Mr. Skelton said. “Afghanistan has been the forgotten war.”
-- precies op dat moment garandeert de minister van Defensie van Nederland dat over drie jaar vanaf nu de doelstellingen gehaald zullen zijn.
Dat is sowieso al flauwe kul. Een groot deel van het welslagen van de Nederlandse missie is afhankelijk van het slagen van de missie als geheel, dus ook van wat de Amerikanen en de overige NAVO leden doen. En die gaan zich nu eens beraden.
Het is ook onzin te denken dat scholen en ziekenhuizen "klaar" zijn als ze gebouwd zijn. Scholen en ziekenhuizen functioneren pas als zij deel uitmaken van een systeem met een overheadstructuur die reikt tot en met de staat. Tot en met, want gemeenten, provincies, schoolbesturen moeten er ook deel van uitmaken. Dat krijg je niet van de grond in twee jaar en in de een of andere uithoek van het land, maar moet evenzeer het resultaat zijn van "governance" op landelijk en regionaal niveau, m.a.w. bestuur waarin ervoor wordt gezorgd dat er financiering, opleiding, management-training, geschreven en uitgegeven schoolboeken, enz. zijn.
"Governance" veronderstelt statebuilding en statebuilding veronderstelt nationbuilding, twee processen die bij uitstek in Afghanistan niet op korte tijd te verwezenlijken zijn. Alles in het land verzet zich daartegen. Van een nationaal gevoel is nog minder sprake dan in Nederland. Hoe moet men zich dan democratische instellingen denken? Geen nationaal gevoel, dan ook geen natie; geen natie dan ook geen staat. (Misschien stelt men zich de staatsvorming aldaar voor zoals Bismarck haar in de 19e eeuw in Duitsland heeft voltrokken, met ijzer. Ook daar had men immers te maken met een paar honderd soevereine vorstendommen, zoals men in Afghanistan zelfstandige stammen heeft.)
En dan de onwil van de NAVO, het gebrek aan inzicht bij de coalitie, de terugkeer van de Taliban, enz. enz. enz. Hoe dom zijn onze volksvertegenwoordigers? Het grootste deel van deze dingen is niet eens ter sprake gekomen.